دسته: شعر

نقطه هیچ نشان و خط، استمرارِ شکلی بود بی‌فهم مستقر بر بی‌نهایتِ نقطه‌ها بی‌نطق بی‌ربط بی‌اختیار نقطه به خط خط به انتها ما گم شدیم…

دست نگه دارید! به اداره احوالات منطقه‌ای دور درخواست فرستاده‌ام

مُردم .   بی تو به‌طور اولیه با تو به‌طور ثانویه با اویِ دیگر سلسه به سلسه مرده شدم

همه ی اتاق ها رابه ویرجینیا ببرید خودِخودم را به خودم برگردانید

ازدست‌هایم چکیده همه چیز حساب همه چیز

برف موها تکان نمی‌خورد نه این که نباشد باد یا تکمیل کرده است ژستم را کلاه غمگین که نیستم!

سر نترسی داشت جدا شد بی‌هیچ خصومتی عبرت شیوع پیداکرد

برای خودم بزرگ می‌شوم     زنی آن‌قدر که پاهایش در بزرگی هیچ کفشی تا پشت جیغ‌های مادر تَق تِ تِلَق تِلَق تِلَق .

دخترِ پس از من رفت و به دنیا نیامد خواهرکم فریبا یا مثلاّ فتانه سرشارِ حس ششم جای نیامدنش چه جیغی کشیدند اگر می‌دانستم

زنی حنجره‌اش را به باد فروخته آن‌وقت من