صدای ترک خوردن روح جهان
گپ وگفت نوشین بدیع نیا با فرخنده حاجی زاده
نخستین تجربه های داستان نویسی شما چگونه و تحت تاثیر چه شرایطی شکل گرفت؟
از کودکی از طریق برادرها، مدرسه، ضرب المثل ها و تصیف خوانی های مادر با شعر و ادبیات آشنا شدم. اما در قصه پردازی های کودکیم نقش اصلی با پدر بود. پدر که به روایت ذهنم قصه گوی کم نظیری بود تا نیمه شب یا برایم قصه می گفت یا زیر نور کم رنگ چراغ گردسوز با صدای بلند بخش هایی از «هزار و یک شب»، «سمک عیار»، «قصص الانبیاء»، «شاهنامه»، «مولوی» و «سعدی» را می خواند. در کودکی از خوانده های پدر لذت می بردم اما گمان می کردم پدر معاصر نیست و آنچه می خواند کهنه است. بعدها به ارزش آنچه پدر می خواند پی بردم. اما کار جدی من در حوزه ی قصه نویسی بعد از شرکت در «کارگاه قصه نویسی براهنی» آغاز شد.
ادامه مطلب را از فایل زیر دانلود کنید:
سلام خانم حاجی زاده.امیدوارم خوب و خوش و سرحال باشید.سایت خوبی درست کرده اید.از نوشته های آن لذت خواهم برد.می خواستم نکته ای را در ارتباط با این گفت و گو بگویم.نام خانوادگی گفت و گو کننده “بدیع نیا” است نه “بدیع زاده”.از شما سپاسگزارم و برای تان آرزوی کامیابی دارم.